Na de winter kan het voorkomen dat een volk kleiner is dan de anderen en zich niet zo goed ontwikkelt. Het kan dat dit volk te weinig bijen heeft en we dit moeten helpen. Een methode is om het zwakke volk boven een moerroster op een sterk volk te zetten zonder krant er tussen. De hele methode staat hier beschreven.
Maandag 23 februari lanceren Stuart en Cedar Anderson in Australië hun uitvinding om zonder de honingkamer te openen direct de honing uit de raat af te tappen. Zij hebben meer dan 10 jaar hieraan gewerkt en nu is het zover dat het systeem wereldwijd verkocht gaat worden. Het systeem bestaat uit een kunststof honingkamerraam waarin onderin een aan de bovenzijde geperforeerde buis ligt. Daarboven is de raat ook van kunststof maar bestaat uit 2 helften die van elkaar kunnen worden gescheiden door een mechanisme. De gedeeltelijk opgebouwde kunststof raat wordt door de bijen verder opgebouwd met normale was, gevuld met honing en verzegeld. In de honingkamerwand wordt een opening gemaakt om bij de raat te kunnen komen. Doordat de raat van transparante kunststof is kun je de honing in de raat zien.
Tevens sluit het kunststof de opening in de honingkamer bijendicht af. Door een aftapslang aan te sluiten op het honingraam en het mechanisme te bedienen splitst de honingraat zich intern in 2 delen. Via de aftapslang komt er lucht in de raat en stroomt de honing naar beneden in de geperforeerde buis. En van hieruit via de aftapslang naar het aftapvat. Als de raat leeg is sluit men de raat intern weer met het mechanisme en de bijen ontzegelen de lege cellen om deze daarna weer te vullen met honing. Je kunt net zoveel van deze ramen in een honingkamer plaatsen als je zelf wilt. Voor roverij hoef je niet bang te zijn omdat de openingen in het aftapvat goed zijn af te sluiten. Het tappen van een raat duurt 2 tot 8 uur, afhankelijk van de viscositeit van de honing.
Voorlopig zijn de ramen alleen in Langstroth formaat te koop. De prijs wordt op 23 februari bekend gemaakt. Je kunt je intekenen voor hun nieuwsbrief op de website van Stuart en Cedar.
Ze zijn ook actief op facebook.
Ik ga nu even een potje honing tappen.
De eerste reinigingsvluchten zitten erop en op dagen met een wat hogere temperatuur slepen de bijen al stuifmeel naar het broednest. Dit betekent dat er larven zijn die gevoed moeten worden. Over niet al te lange tijd groeien de volken weer en voor je het weet zitten we in het zwermseizoen. Weet je al wat je moet doen als je moerdoppen ontdekt? Lees het in mijn gratis e-boekje “Help! Ik zie moerdoppen, wat nu?”
Schrijf je hier in en ontvang direct het e-book “Help! Ik zie moerdoppen, wat nu?”
Daarna ontvang je, verdeeld over 2 maanden nog 4 interessante e-books, te weten:
Koninginnen invoeren
De refractometer
Varroabestrijding
De varroamijt
Hierdoor vergaar je meer kennis en ga je succesvoller om met je bijenvolken.
Deze e-books zijn geheel gratis en er is geen enkele verplichting van jouw kant.
Uw gegevens zijn veilig. Deze worden niet verkocht of anderszins ter beschikking aan derden gesteld want ik heb net zo’n hekel aan spam als u.
Boxmeer, 12 februari 2015.
De populatie honingbijen wereldwijd, belangrijk voor de bestuiving van onze voedselgewassen, wordt bedreigd door een zeer schadelijke mijt: Varroa destructor. Een Europese groep imkers, gecoördineerd door de Stichting Arista Bee Research, heeft tijdens het afgelopen voorjaar en de zomer een eerste generatie Europese honingbijen geteeld die de Varroamijt detecteert en het besmette broed verwijdert, waardoor naar verwachting het aantal Varroamijten onder controle zal blijven. Dit is een belangrijke stap in het telen van gezondere, Varroaresistente bijen, die veel beter kunnen overleven onder reeds moeilijke omstandigheden.
De Varroamijt creëert een gat in het pantser van de bij en verzwakt hiermee de bij direct door het opzuigen van hemolymfe (“insectenbloed”). Daarnaast kunnen virussen en bacteriën dit gat binnendringen en ziekten en zelfs een voortijdige dood van de bijen veroorzaken. Tot nog toe worden bijenvolken hiervoor chemische behandeld, maar dit is arbeidsintensief en heeft wisselende resultaten. De behandeling kan bovendien residuen achterlaten en heeft niet alleen invloed op de mijten maar kan ook schadelijk zijn voor de bijen zelf. Onbehandelde bijenvolken sterven vaak binnen 2 jaar aan de gevolgen van de snel groeiende Varroapopulatie. De Varroamijt wordt daarom beschouwd als de belangrijkste oorzaak van het verlies aan volken in de winter.
Het Amerikaanse ministerie van Landbouw (USDA) heeft aangetoond dat het mogelijk is om honingbijen te selecteren met Varroa Sensitieve Hygiëne (VSH) gedrag: deze bijen detecteren reproducerende Varroamijten in het broed. Aangezien deze VSH-bijen het aangetaste broed verwijderen komen er geen Varroa-nakomelingen. De selectie is alleen beperkt tot deze eigenschap, er waren nog geen middelen om deze eigenschap structureel te integreren in een bredere basis van de honingbij populatie.
In het voorjaar van 2014 maakte het Europese team meer dan honderd kleine volkjes, een kwart met een USDA-VSH achtergrond en de rest met een Europese achtergrond. De koninginnen werden kunstmatig geïnsemineerd met slechts één dar, in plaats van de ongeveer tien die gewoonlijk worden gebruikt, waardoor alle nakomelingen niet alleen dezelfde moeder, maar ook dezelfde vader hadden, zodat ze dezelfde eigenschappen erven. De EU koninginnen en darren werden geselecteerd uit volken met lagere aantallen Varroamijten en een goed hygiënisch gedrag.
Na een extra besmetting met Varroamijten werden de volken aan het eind van de zomer onderzocht op het percentage niet-voortplantende mijten in het broed, de belangrijkste maat voor vaststellen van VSH-gedrag. In totaal werden meer dan 20 volken gevonden met een hoog (meer dan 75%) VSH-gedrag. De helft van deze volken hebben een Europese achtergrond, waarmee wordt aangetoond dat het VSH-gedrag, zoals eerder in de USDA onderzoekvolken aangetoond, ook aanwezig is bij de Europese bijen. De resultaten tonen ook aan dat VSH-gedrag in korte tijd tot een hoog niveau gebracht kan worden door middel van de één-dar inseminatie techniek.
De volgende stap in het teeltprogramma, te beginnen in het seizoen 2015, zal gericht zijn op het verder selecteren naar 100% VSH-gedrag in de Europese honingbijen. Zodra dit niveau bereikt wordt, zullen weer volken van normale grootte gemaakt worden (met ‘normaal’ geïnsemineerde koninginnen met meerdere darren), welke grondig getest worden op andere belangrijke eigenschappen als zachtaardigheid, zwermneiging en honingproductie. De selectie zal ook plaats moeten vinden binnen zoveel mogelijk verschillende lijnen van honingbijen om een rijke biodiversiteit te behouden en een brede toepassing in de imkergemeenschap wereldwijd mogelijk te maken.
Over de Stichting Arista Bee Research
De Stichting Arista Bee Research werd opgericht eind 2013 met het doel om gezondere, Varroaresistente honingbijen te telen. De stichting is een non-profit organisatie, wetenschappelijk ondersteund door senior onderzoekers van het Amerikaanse ministerie van Landbouw (USDA, Baton Rouge), het Kirchhain Bijen Instituut (Duitsland), het Hohen Neuendorf Bijen Instituut (Duitsland) en de Wageningen Universiteit (Nederland). De Stichting Arista Bee Research zoekt financiële steun om dit belangrijke werk voort te kunnen zetten.
27 maart start een cursus koninginnenteelt bij Het Honingmagazijn in Epe.
De cursus bestaat uit 3 avonden (vrijdag) theorie en 4 dagdelen praktijk (zaterdag).
Maximum aantal deelnemers: 10
De cursus wordt door mij (Henk Rostohar) gegeven en we zorgen ervoor dat elke deelnemer met wat koninginnen naar huis gaat.
Verdere informatie over de cursus vindt u op de website van Het Honingmagazijn.
U kunt zich daar ook inschrijven.
De eerste honingslinger is via Mark Verspaget in Wenchi (Ghana) aangekomen. De volgende training gaan we proberen om de lokale imkers wegwijs te maken in een andere manier van honing processing. Deze honingslinger gaat gebruikt worden door de imkers in Wenchi en omstreken. Met uw hulp kunnen we deze trainingen uitbreiden naar andere dorpen in de Brong Ahafo Region in Ghana.
Belangstelling? Mail dan naar: ctcghana@gmail.com
Ik ben afgelopen week naar een lezing geweest die door de afdeling Zwolle was georganiseerd.
Spreker was de BD imker Albert Muller. Op zijn eigen unieke manier vertelde hij over zijn “natuurlijke” manier van imkeren volgens de BD methode.
Albert imkert met de Einraumbeute. Een vrij grote kast met 22 ramen. De lengte van de kast is 800 mm, breedte 325 mm en de hoogte 460 mm. De kast wordt afgesloten met een doek en daarop een deksel. Een flinke kast maar er staat geen honingkamer op. De bijen slaan de honing op in de ramen naast het broednest. Er wordt geen kunstraat gebruikt omdat de bijen zelf hun raat bouwen.
Uitgebreid ging hij in op de winterzit en de daarop volgende natuurlijke ontwikkeling van het broednest. Nieuw voor mij was dat de eerste jonge bijen na de winter zoveel werk hebben met het voeden van het toenemende aantal larven dat ze daardoor slechts 10 dagen oud worden en sterven zonder ooit buiten te zijn geweest.
Het broednest bevindt zich aan één zijde van de kast en wordt afgesloten door een gesloten raam. Naar behoefte wordt het broednest vergroot door één of twee ramen per keer aan het broednest toe te voegen en weer af te sluiten met het gesloten raam.
De inspectie op zwermcellen wordt gedaan door aan de onderzijde van de kast een plank te verwijderen zodat de onderzijde van alle raten zichtbaar is.
Zijn er zwermcellen dan kun je of laten zwermen of de koningin aan de zijde van het oorspronkelijke broednest laten op de raat waarop zij zit en wat ramen erbij te geven. De rest van het broednest verhuist naar de andere zijde van de kast en vliegt af.
De aanwezige mijten in het oude broednest kunnen na 9 dagen niet meer in het broed stappen en zullen naar het nieuwe broednest van de koningin willen trekken. Om dit te voorkomen wordt er tussen beide afdelingen een afscheiding met mijtenval geplaatst. Volgens Albert wordt hierdoor 94% van de mijten afgevangen.
Voor een plaatje van de mijtenval kunt u dit pdf downloaden.
Wat verder opviel was dat de raatafstand 35 mm is en de vrij gebouwde raat werkstercellen had van 4,9 mm. Dat is dan wel weer een heel natuurlijke maat waardoor het de mijt moeilijk wordt gemaakt zich te vermenigvuldigen in werksterbroed.
Tot dus ver een zeer interessante lezing van Albert Muller.
Maar bij het volgende viel ik toch zomaar van mijn stoel. Albert beweerde namelijk dat je niet bang hoefde te zijn dat je raszuivere koninginnen door verkeerde darren werden bevrucht omdat de diverse bijenrassen op verschillende paringshoogten vlogen. Hij beweerde zelfs dat er daarom in Duitsland stemmen opgaan om alle bevruchtingsstations maar te sluiten. Plotseling begreep ik het niet meer en ik kan dus niet geloven dat BD imkers dit geloven.
De varroamijt heeft zich ongeveer dertig jaar geleden over de hele wereld verspreid en is een plaag voor bijenvolken én imkers.
In het begin van zijn verschijnen leek het allemaal nogal mee te vallen. Er werden middelen bedacht en toegepast om de varroamijt te bestrijden.
Het is dan wel essentieel dat je dan de levenscyclus van de mijt kent en hoe zij zich gedraagt in het bijenvolk maar ook wat de gevolgen zijn als je de mijt haar gang laat gaan.
Er wordt door imkers en anderen heel verschillend gedacht over de oorzaken, gevolgen en bestrijding van de varroamijt.
Het sterven van bijenvolken aan het eind van een seizoen wordt door de één in verband gebracht met de aanwezigheid van de varroamijt en door weer anderen door het gebruik van neonicotinoïden in de moderne land- en tuinbouw en weer anderen menen dat het een combinatie is van allerhande factoren, zelfs de hoogfrequente radiostraling van mobiele telefoons en de mate van agressiviteit van bijen worden genoemd als veroorzaker.
Ondertussen bestrijdt de imker met toegelaten en niet toegelaten middelen, niets ontziend, de mijt en vernietigt niet alleen de mijt maar ook de micro-organismen in het bijenvolk.
In de beginnerscursussen wordt verteld dat de mijt er is en hoe en wanneer je deze moet bestrijden.
Wat ik mis is een goede beschrijving van de levenscyclus en haar gedrag.
Kun je mij zo uit het hoofd vertellen hoeveel mijten er uit een besmette werkstercel kruipen en hoeveel uit een besmette darrencel?
Kennis is macht ook ten opzichte van onze gezamenlijke vijand, “De mijt”.
Via media wordt er op het sentiment van mensen gespeeld door allerhande organisaties die de honingbij gebruiken om daar financieel beter van te worden.
Sommige mensen gaan zelf bijen houden om de honingbij te redden.
Toch verdwijnen er elk jaar weer bijenvolken ten gevolge van ziektes.
Hoe gaan de imkerbonden om met dit gegeven?
Wat wordt er gedaan door onderzoekinstituten en wat zijn de particuliere initiatieven om het probleem van de varroamijt te lijf te gaan en wat is de stand van zaken nu?
Binnenkort zal ik een nieuw e-Book lanceren waarin de geschiedenis en de levenscyclus van de varroamijt worden besproken.
Welk ziektebeeld kun je verwachten in een besmet volk?
Maar ook de verschillen tussen de A. cerana Fabricius en de Westerse A. mellifera om daar lering uit te trekken. Daarna neem ik jullie mee op de zoektocht naar de resistente bij en de inspanningen die in de afgelopen decennia zijn gedaan om tot een resistente bij te komen.
Want hij bestaat echt! De resistente bij.
Nu even heel iets anders. Zoals velen misschien weten woont en werkt onze collega-imker Arno Bos in Ghana waar hij de leiding heeft over een Cashewplantage.
Daarnaast doet Arno er heel veel aan om de bevolking van meer inkomsten te voorzien. Eén mogelijkheid daartoe is honingproductie en -verkoop. Hij heeft daarvoor een bijenteeltproject gestart om de bewoners het bijenhouden te leren. Daarvoor zijn gereedschap, materiaal en beschermende kleding vereist. Dit kost geld en omdat de bevolking zelf weinig heeft maar wel enorm enthousiast is kunt u overwegen om rechtstreeks, zonder tussenpersonen, een donatie te doen om deze adspirant-imkers te helpen een extra inkomen te verwerven.
Hier kunt u de brief van Arno lezen en hieronder staan de mogelijke sponsorpakketten.
Laten we dit bericht viraal maken en deel!
Dit werk verdient onze steun! Read more
Regelmatig lees ik over varroamijten en andere problemen waar de honingbij mee te maken heeft zoals virussen waardoor bijensterfte kan optreden. Op veel plaatsen zijn imkers bezig een varroaresistente bij te telen of ondernemen pogingen daartoe. Diverse onderzoeksinstituten houden zich, al dan niet betaald door Monsanto, Syngenta, BasF, Bayer, Dow chemical, DuPont, Cargill, bezig met onderzoek naar allerlei effecten en mogelijke oplossingen. Is dit alles nuttig? Read more